Jæja þá er biðin loksins á enda. Ég reyndar var ekki viðstödd en Siggi tók á móti fyrstu lömbunum hjá okkur en það voru sæðis lömb undan Bifröst gemling, hún var með hrút og gimbur undan Vin sæðishrút og allt gekk vel. Þetta gerðist í gærkveldi um 7 leytið.

Síðan þá hefur ekkert skeð og ég bíð en í eftirvæntingu eftir að verða vitni að fyrsta burðinum hjá mér þetta árið he he.

Hér er hún Bifröst hún er undan Dröfn og Ísak.

Stelpurnar komu að skoða fyrstu lömbin hér eru Freyja, Embla og vínkona hennar Freydís.

Benóný kom líka að skoða lömbin.

Það eru nú margar orðnar nokkuð burðarlegar og alveg að sprínga þegar þær eru

búnað éta. Jæja það hlýtur að fara gerast eitthvað meira í nótt. Látum þetta duga þangað

til fleiri koma.

Spennan alveg að drepa mig þessa seinustu daga fyrir burð en fyrsta á tal hjá okkur 5 maí en gæti þó orðið eitthvað fyrr því 2 eiga tal 5 svo koma 3 þrílembur sem eiga tal 7 maí ásamt 5 sem eru tvílembdar.

Ég verð þó bara að láta það duga fyrir mig í bili að fara heimsækja aðra sem eru komnir með lömb svo ég fái nú aðeins smjörþefinn af því.

Hér eru lömb hjá Gumma undan Dreka sæðishrút. Þetta er ásettnings gimbur segir Gummi

hún er með svartan blett á rassinum mjög spes.

Stærðar gemlings lamb hjá Gumma.

Þessi sæti hrútur hjá Gumma er gemlings lamb sem fór í keisara enda risa stórt.

Hann er undan Grettir lambhrútnum hans Sigga í Tungu.

Hér er ein hjá Gumma með vel væna þrílembinga undan Borkó sæðishrút.

Benóný kom með okkur að skoða lömbin hjá Dóru og Bárði. Honum finnst yfirleitt ekki

gaman að koma inn í fjárhús en þegar lömbin eru komin finnst honum mjög gaman og

í dag fékk hann að sjá Dóru ná í þrjú lömb úr einni kind og í fyrra sýndi hann þessu

engan áhuga eða var að pæla í þó maður væri að veita burðarhjálp en í dag var alveg

magnað að heyra í honum spyrja og spyrja Dóru hvað hún væri að gera og fannst þetta

pínu ógeðslegt en jafnt framt magnað að hún væri búnað sækja þrjú lömb í poka úr

maganum he he og fannst aðeins koma blóð og fannst það frekar ógeðslegt he he.

Dóra útskýrði fyrir honum að þau myndu lifa inn í maganum í eins skonar poka eða belg

og þess vegna væru þau svona blaut þegar þau kæmu út og hann var mikið að pæla í

þessu svo það verður spennandi fyrir hann að koma með okkur í húsin þegar byrjar hjá

okkur að bera.

Hér er Dóra að sýna Benóný þrílembinga undan Ask golsótta hrútnum okkar og

kind frá þeim og hún er með 2 goslótt og eitt golsubíldótt með hvíta sokka.

Hér er móðirin en hún er golsubíldótt líka sjálf.

Hér er ein með golsótt og flekkótt hjá Bárði. Held að þau séu einnig undan Ask okkar.

Hér eru skrautlegir litir hjá Bárði og Dóru undan Flekk sem Bárður átti.

Skemmtilegir litir hjá Bárði og Dóru undan Flekk.

Hér er ein með móflekkóttan hrút.

Það vantar sko ekki litina hjá þeim.

Hérna er þessi sem Benóný varð vitni af burðinum en hún er með þessa líka flottu

þrílembinga. Jæja þetta var akkurrat það sem ég þurfti að komast aðeins í sauðburð og

bíð núna bara áfram spennt eftir að minn hefjist.

Við Jóhanna erum búnað baka kleinur og kanilsnúða til að byrgja okkur upp fyrir

sauðburðinn og ég er búnað vera þrífa allt heima og taka til því það er alltaf fínt að

gera það áður en törnin hefst þá gerir maður mest lítið nema vera inn í fjárhúsum og

sinna börnunum þess á milli og hafa þau með í húsin en þeim finnst þetta líka voða

gaman og bíða spennt eftir þessi kafli hefjist hjá okkur.

Gleðilega Páska við eyddum fríinu fyrir austan í sumarbústað á Einarsstöðum og það

var alveg frábært. Við fórum oft til Ágústar bróðirs yfir Breiðdalsheiðina og yfir í Breiðdalinn

en hann býr þar á sveitbæ sem heitir Fell. Hér eru krakkarnir okkar með Dalíu frænku sinni

á Páskadag. Maggi bróðir og Erla kærastan hans og mamma komu svo til okkar í bústaðinn

og komu svo líka til Ágústar og Írisar og við vorum öll saman á Páskadag það var mjög

gaman. Stelpurnar okkar alveg dýrkuðu sveita lífið og sérstaklega kyðlingana og vildu

helst bara eiga heima hjá þeim enda gistu þær tvær nætur hjá Dalíu.

Hér eru Embla og Dalía með kiðlingana.

Kiðlingarnir svo sætir.

Hér er ég með hana Baddý og hún er alveg geðveikt þung.

Hér er Íris með eitt gæludýrið hennar Dalíu hún er þriggja vetra og hefur alltaf verið geld.

Er bara svona heimalingur og gæludýr hjá þeim.

Við fundum snjóinn og gott betur fyrir austan.

Flottar frænkur saman í heita pottinum.

Freyja alsæl með kiðling.

Maggi og Erla komu líka að skoða geiturnar og þær bræddu þau jafnt og okkur.

Gaman saman að borða á Páskadag hjá Írisi og Ágústi á Felli.

Það eru svo fleiri myndir af þessum áfanga í ferðinni hér inn í albúmi.

Geitur eru svo miklir karektar og svo gæfar.

Ég verð að segja að ég er mjög fegin að þurfa ekki að keyra aftur yfir Breiðdalsheiðina

hún er ekki ein af minni upphalds. Þá er Fróðarheiðin ekki ógnvægnileg í samanburði við

þessa mér finnst þessi svo ógeðslega brött og krappar beygjur að ég stíg á bremsunni

í farþegasætinu og sussa á Emil að keyra hægar he he.

Benóný bráðnaði líka yfir kiðlingunum.

Hér er einn sætur.

Við fórum í heimsókn til Rúnars í Ásgarði í Breiðdal. Hann hefur keypt af okkur fé í

gegnum árin svo það var spennandi að fá að koma.

Held að þetta sé hrútur sem hann fékk hjá okkur undan Fíónu og Blika.

Þessi er undan Hyrnu og Rafall sem hann fékk hjá okkur. Mjög fallega hyrndur og hvítur.

Þessa kind keypti hann líka af okkur og hún er undan Sölku og Mugison.

Gemlingarnir hjá honum.

Emil var alveg sjúkur í þennan hund hjá Írisi og Ágústi.

Þessa rollu fékk hann hjá okkur og hún er undan Zeldu og Mugison.

Hann fékk einnig hrút frá okkur undan Klett Svönu og svo Hriflu og Brján og þeir eru

að gera rosalega góða hluti fyrir hann og er þessi undan Hriflu og Brján langhæðstur

af hrútunum hans með gerð og hefur smell passað inn í stofninn hans. Það er alltaf

gaman að heyra þegar maður selur og það virkar vel í framræktun.

Við sáum hreyndýr á leiðinni og það fannst krökkunum æði.

Fallegt landslag á leiðinni á Höfn.

Benóný fékk langþráðan draum sinn uppfylltan að fá að fara í sund á Höfn í Hornafirði.

Hann var alveg alsæll með það og trúði því ekki fyrr en við vorum kominn inn að hann

væri að fara greyjið því hann var veikur í ferðinni og fékk bara að fara einu sinni í sund

á Egilsstöðum og varð svo veikur. En við gerðum undantekningu með það núna því

hann var orðinn betri af kvefinu og hóstanum og fékk að fara smá stund í rennibrautirnar

á Höfn og var ekki svikinn af þeim og fannst þær æðislegar. Það er svo gaman að fá að

uppfylla sundlauga og rennibrauta draumana hans hann verður svo þakklátur og ánægður

að það fyllir mann af hamingju. Hann á þó enn eftir að prófa rennibrautirnar á Norðfirði

og hann er ekki sáttur að hafa ekki farið þangað en það verður að vera eitthvað eftir

þegar við komum næstu heimsókn á austfirðina. Benóný sonur okkar er sem sagt 7 ára

og fyrir þá sem ekki vita þá er hann með dæmigerða einhverfu og hans mesta

áhugamál eru sökkvandi skip og vatnsrennibrautagarðar og sundlaugar með rennibraut.

Þetta er þó árstíðarbundið rennibrautirnar og sundlaugarnar eru alveg inn á sumrin en

skipin meira á veturna.

Hér erum við komin í Jökulsárlón.

Aðeins að teygja úr okkur á leiðinni.

Ég var alveg heilluð af náttúrufegurðinni á leiðinni við eigum svo sannarlega mikið

af fallegum náttúruperlum hér á Íslandi.

Þessi ferð okkar var alveg æðisleg og mun vera eftirminnileg. Við enduðum svo ferðina

með því að fara hringinn og gista í Rvk og fara svo með krakkana í bíó á Strumpana

og svo lá leið okkar heim.

Nú er bara að bíða í örvæntingu og tilhlökkun eftir sauðburðinum sem hefst í næstu

viku eða 4 til 5 maí eiga fyrstu tal.

Það eru svo fleiri myndir af restinni af ferðalaginu og heimsókninni til Rúnars í Ásgarði

hér inn í myndaalbúmi.

Jæja það hlaut að koma að því að ég fengi loksins brúðkaupsferðina mína uppfyllta eða öllu

heldur rollu ferðina mína til Birgittu og Þórðar á Mörðuvelli að vetri til. Ég er búnað bíðja um

svona ferðalag lengi og loksins varð það núna að veruleika.

Það var alveg yndislegt að koma til þeirra og alveg dekrað við okkur.

Auðvitað lá svo ferð okkar eftir spjall og mat í eldhúsinu upp í fjárhús að skoða kindurnar.

Hér eru krakkarnir á undan okkur á leið upp í hús.

Hér eru lambhrútarnir sá lengst til hægri er sá sem þau fengu hjá okkur og er undan

Mjallhvíti og Máv og heitir Mávur hjá þeim. Sá í miðjunni er heimaræktun hjá þeim og

hann er alveg rosalega fallegur. Það verður spennandi að sjá hvað þeir gefa.

Hérna er ein sem kom hlaupandi til Birgittu.

Embla komin með eina vínkonu sem vill víst bara tala við krakka en ekki fullorðna he he.

Freyja líka búnað koma sér í mjúkinn hjá þessum.

Þessi hvíta hyrnda fékk Birgitta og Þórður hjá mér og hún er undan Krónu og Mola.

Það sést alveg Mola svipurinn á henni.

Æðislegur veggurinn hjá Birgittu í fjárhúsunum. Þetta er sko meistaraverk.

Þetta finnst mér líka alveg snilldar hugmynd og á örugglega eftir að herma eftir og láta

Sigga gera svona hjá sér he he. Svo flott skipulag á verkfærunum.

Hér er Birgitta með eina uppáhalds sem fær smá fóðurbætir.

Benóný eignaðist líka vínkonur og hafði gaman að.

Verið að fylla á vagninn.

Hér fer svo Birgitta með vagninn að gefa og núna er hún búnað loka jötunum og opnar þær

svo aftur þegar hún er búnað gefa á allan garðann.

Í ís partý heima hjá Birgittu og þar blasa rollu myndirnar líka við alveg yndislegt að sjá.

Árlega myndartakan okkar varð auðvitað að eiga sér stað he he. Þetta er svo magnað

að við höfum kynnst og náð svona rosalega vel saman við kynntumst bara í gegnum

heimasíðurnar og Birgitta rakst á mína síðu og hafði samband við mig og síðan þá

höfum við myndað æðislegan vinskap. Er svo þakklát fyrir að hafa kynnst henni og

Þórði þau eru alveg yndisleg og svo gaman að koma til þeirra.

Það eru svo fleiri myndir af ferðinni okkar hjá þeim hér inn í albúmi.

Ferðinni okkar var svo ekki lokið hún er rétt að byrja því næst lá leið okkar austur en það verður meira af því í næsta bloggi.

Aðalfundur Búa var haldinn inn í Grundarfirði um daginn og fengum við smá viðurkenningar

skjöl til að bæta í safnið okkar í fjárhúsunum.

Við fengum annað sæti fyrir lambhrúta.

Þriðja sæti fyrir afurðarhæðstu 5 vetra ærnar

Svo skjöl fyrir besta veturgamla hyrnda og mislita 2016

Hér erum við vinningshafarnir fyrir Afurðarhæðstu 5 vetra ærnar.

Það eru svo fleiri myndir af fundinum hér inn í albúmi.

Það má svo sjá nánari útskýringu af fundinum hér inn á 123.is/bui

Embla Marína orðin 6 ára og búnað læra hjóla alveg himinlifandi með það að pabbi hennar

kenndi henni að hjóla og sleppti henni einu sinni án hjálpardekkjana og hún hjólaði og hefur

ekki stoppað síðan he he.

Freyja skottast svo á eftir henni á sínu hjóli voða gaman.

Það var svo Árshátíð Grunnskólana um daginn og hér er Benóný með míkrafóninn í leikriti um

hana Öskubusku og þetta var svo flott hjá þeim.

Hér er hann aftur með bekknum sínum hann er í 2 bekk.

Hér er Embla með gemlingunum okkar en þeir hafa stækkað svo og þroskast núna.

Þeir eru allir með lömbum nema Rósa sem Embla á það er þessi kollótta flekkótta fyrir aftan

en hún var höfð geld.

Það eru svo fleiri myndir af Árshátíðinni og smá rollu myndir hér inn í albúmi.

Embla Marína og Eiríkur Elías héldu sameiginlegt 6 ára afmæli í íþróttahúsinu á Hellissandi.

Hér eru þau svo flottir vinir Embla Marína og Eiríkur Elías.

Hér er Embla með kórónuna sína sem hún bjó til í leikskólanum.

Kakan hennar Emblu sem ég bjó til fyrir hana.

Kakan hans Eiríks sem Svana bjó til.

Þetta var rosalega flottur og góður dagur og það var mjög gaman að halda þetta svona

saman enda voru þetta allir krakkarnir á deildinni hjá Emblu og Eiríki á leikskólanum og

svo nokkrir vinir og frændfólk í viðbót.

Embla alsæl með hesta dótið sem hún fékk frá okkur. Hjálmur, hanskar, taumur, kambur

og hesta skór svo nú er hún alveg tilbúin til að fara á hestbak.

Auðvitað fékk Aníta vínkona Emblu að máta hesta dótið líka.

Freyja fékk líka prófa voða mikið sport.

Embla átti frábæran afmælisdag 28 mars og hennar heitasta ósk var að pabbi hennar

yrði heima á afmælisdaginn því hann er alltaf einhversstaðar út á sjó í Grindavík á

afmælinu hennar. Draumur hennar varð að veruleika núna í ár þó seint hafi verið og

Emil náði til hennar þar sem hún vissi að hann kæmi heim um kvöldið og var búnað

leggja mikið í að halda sér vakandi fyrir að fá afmælisknús og koss frá pabba sínum.

Embla hélt svo upp á afmælið sitt með Eiríki vini sínum og fékk líka þann heiður að hafa

pabba sinn viðstaddan í því afmæli og það var mikil gleði. Afmælið gekk mjög vel og allir

skemmtu sér vel. Embla fékk svo óvænta heimsókn fyrir afmælið en það var Birgitta

frænka hennar og þær eru bestu vínkonur og hún var svo ánægð að fá hana í heimsókn

og til að koma í afmælið hennar. Birgitta kom með Unni mömmu sinni þær gerðu sér

rúnt alla leið úr Reykjavík til að vera viðstaddar afmælið hennar Emblu ekkert smá fallegt

af þeim. Svo það má segja að Embla hafi verið alveg í skýjunum með þetta allt saman enda

orðin 6 ára gömul.

Það eru svo fleiri myndir hér inn í albúmi af afmælinu þeirra.

Hér er Embla að æfa jafnvægið.

Svo ánægð á hestinum hennar Freyju ömmu hún heitir Blær.

Hér er svo Kári að æfa jafnvægið.

Sætu okkar Benóný Ísak sjóræningi, Embla Marína norn, Freyja Naómí Anna í Frosen.

Þetta var á öskudaginn í Mars.

Sætu skvísurnar með Huldu ömmu sinni.

Verið að búa til snjókarl Aníta, Embla, Freyja og Benóný.

Freyja að fylgjast með Emblu á hestbaki í reiðhöllinni.

Embla að æfa sig með Jóhönnu frænku sinni í reiðhöllinni.

Það eru svo fleiri myndir af þessu og smá rollu myndir frá Bárði á Hömrum hér inn í

albúmi.

MORGUNBLAÐIÐ'17 október 1998

LANDIÐ



FJALLIÐ Mýrarhyrna gnæfír yfír bæínn Mýrar við 
Grundarfjörð. Stallarnir í fjallinu sjást vel

Morgunblaðið/Helgi Kristjánsson

SUMARIÐ 1997 lentu all-

margar kindur í dauða-

gildrum þeim sem eru í

hamrastöllum         fjallsins

Mýrarhyrnu við Grundarfjörð.

Þeirra á meðal var ærin Gletta frá

Mávahlíð með lömbin sín tvö, hrút

og gimbur, sem voru frekar síðbor-

in. Svo hagar til, að auðvelt er að

fylgjast með í sjónauka hvað kind-

unum líður þótt ógerlegt sé talið að

koma þeim til bjargar.

Hillurnar í fjallinu eru allstórar

og grasi vaxnar og eru í 3^400 m

hæð. Sú skæðasta þeirra heitir

Sauðgirðingar og hefur fjöldi fjár

borið þar beinin eða hrapað fram af

hengifluginu. Hér verður reynt að

segja sögu Glettu og lamba hennar

eins og hún kom fyrir augu manna

neðan af jafnsléttu.

Gletta kemur í fjallið

Hún hafði komið bítandi austur

yfir fjöllin og fór fram Mýrarhyrn-

una ofanverða eftir að hún var

komin fyrir Lárdalsbotninn. Þarna

var allgóður nýgræðingur og fór

vaxandi þegar kom yfir koll fjalls-

isn og í Mýrarhyrnuna austan-

verða. Það var svo einn fagran

sumardag að Gletta kom auga á

hinn girnilega gróður á stallinum

Sauðgirðingum. Það þurfti ekki

annað en að hoppa dáh'tið niðurávið

til þess að fara niður á gróðurhill-

una. Ærin lét sig "gossa" niður og

lömbin fylgdu á eftir. Var nú um

alllangan tíma nóg til beitar af safa-

ríkum nýgræðingi. Ekki grunaði

Glettu að dauðinn væri glottandi á

næsta leiti.

Það voru fleiri ær en Gletta sem

féllu fyrir freistingunni og lentu

niður í Sauðgirðingarnar. Fyrr en

varði voru þær orðnar á annan tug.

Lengi vel var þó næg beit, því

Sauðgirðingarnar eru nokkur

hundruð metrar á lengd. Þó var svo

komið í byrjun september, að búið

var að velja allt það besta. Þá fóru

kindurnar að teygja sig í gróður-

toppana sem voru á ystu brúnun-

um, Hröpuðu þær þá, ein og ein.

Leið svo fram eftir hausti.

Gletta hrapar

í nóvemberlok var mjög farið að

sneiðast um beit þar sem kindurnar

voru. Þær voru þó ekki farnar að

tapa holdum neitt að ráði, því beitin

var kjarnmikil, sú er var. En einn

kaldan morgun, fyrir birtingu, þeg-

ar féð var komið á beit, teygði

Gletta gamla sig of langt eftir gras-

toppi á klettabrúninni. Hún missti

jafnvægið og hrapaði. Fallið var

tugir metra. Þar með var hún dauð.

Saga af

systkinum

í sjálfheldu

Víða háttar svo til í sveitum að kindur

geta lent í sjálfheldu í fjalllendi. Oft

verður engri aðstoð við komið. Hér segir

Helgi Kristjánsson, fréttaritari Morgun-

blaðsins í Ólafsvík, sögu af þeim systkinum

Utigöngukollu og Harðakolli og dvöl

þeirra í Mýrarhyrnu við Grundarfjörð.

RAGNAR og Leifur Ágústssynir með Útigöngukollu,

Harðakoll og lambið.

Lömbin sáu ekki þegar ærin

steyptist fram af, en þegar þau

söknuðu hennar, þá trylltist

gimbrin. Hún var mikil "mömmu-

stelpa". Hún æddi nú um klettahill-

una, jarmandi með hrússa bróður á

eftir sér. Þær fáu kindur aðrar sem

eftir voru þarna virtu lömbin ekki

viðhts en héldu áfram að krafsa

gróður upp úr nýföllnum snjó. En

þá kom gimbrin auga á einstigi sem

lá upp úr Sauðgirðingunum. Hún

tók undir sig stökk og fetaði sig

upp á brúnina fyrir ofan. Hrússi

litli fylgdi á eftir. Nú voru þau laus

úr mestu sjálfheldunni en voru orð-

in móðurlaus. Hinar kindurnar í

Sauðgirðingunum veittu fór þeira

enga athygli. Þær biðu því áfram

dauða síns.

Ekki höfðu lömbin lengi verið á

betri haga þegar þau tóku bata-

kipp, enda voru nú um sinn góð

veður. Þá gerðist það í einni tungl-

fyllingunni að frumhvatirnar losn-

uðu úr læðingi svo að gimbrin

beiddi. Hrússi gerði eins og eðlið

bauð. I heila tvo sólarhringa sinntu

þau varla öðru en þessari nýju upp-

götvun. Samband þeirra og tengsl

voru nú orðin órjúfanleg.

Að lifa af vetur

Tíðarfarið var fremur gott og

snjóa festi ekki að ráði. Það voru

þó nokkrar umhleypingar með

bleytu og éljum á víxl. En lömbin

fundu sér skjól. Þau komust líka

upp á lag með að fara fyrir

fjallsöxlina eftir því hvernig vindur

blés. Skammdegið leið vandræða-

lítið og beitin var ennþá nokkuð

kjarngóð. Einu lífverurnar sem

þau urðu vör við þessar vikurnar

voru hrafnar og refir sem sóttu í

hræ kindanna sem áður voru félag-

ar þeirra í Sauðgirðingunum en

voru nú fallnar eða hrapaðar. Vest-

an við fjallsöxina höfðu þau sólskin

stund úr degi þegar bjart var í

veðri.

En nú var beitin að léttast,

einmitt þegar gimbrin þarfnaðist

meira fóðurs vegna þess að hún var

lambfull. Oft var líka erfitt að ná til

jarðar vegna snjóa og ísingar enda

voru þau í 3-400 m hæð og veðra-

samt þar uppi. Þau voru því orðin

fremur kviðlítil og farin að þynnast

á bakið. Því var dýrmætt fyrir þau

að geta fært sig vel til eftir veðri.

Dagarnir lengdust og þrátt fyrir

allt fór nú að ganga betur.

Nýtt líf fæðist á fjallinu

Nú var komið fram undir páska

sem voru um 10. apríl. Það voru

góð veður og þörf á. í dymbilvik-

unni vildi hún vera meira ein, enda

tók hún þá sóttina og bar. Þetta var

erfiður burður fyrir hana því hún

var ekki þroskamikil eins og gefur

að skUja. En snjóhvítur hrútur

fæddist, nauðalíkur foreldrum sín-

um, enda afkvæmi tvíburasystkina.

Lambið brölti strax á fætur og

komst á spenann. Veðrið var gott

þegar gimbrin bar og lambið var

orðið vel sprækt þegar páskahretið

kom. Þá gerði kaldan byl og varð

alsnjóa á fjallinu. Lífið nýja var

hinsvegar harðgert og hrússi litli

lék sér í snjónum. Hann fékk næga

mjólk og umhýggju þó móðirinn

væri hvorki stór né holdug.

Hretin liðu hjá og vorið gekk í

garð. Beitin var orðin mjög léleg en

bót var í máli að það varð vel heitt á

fjallinu þegar sólin skein. Það var

greinilegt að kindurnar myndu lifa

af ásamt nýja lambinu. Allan vetur-

inn höfðu menn fylgst með þeim á

fjallinu dag frá degi með sjónauka.

Þeir höfðu meira að segja getað séð

lambið leika sér. Það var þó allt

ófært til að nálgast þær. Það varð

að bíða lengur fram á vorið. Það

þurfti líka að sæta lagi með hvar

þær væru, því við styggð færu þær

líklega aftur niður í stallana til að

forðast mennina. Brátt var þó

skipulagður leiðangur.

Tvær ferðir misheppnast

Dag einn í lok maí virtust kind-

urnar liggja vel við höggi. Gerður

var út leiðangur fjögurra manna.

Þeir voru Ólafur á Mýrum, Leifur í

Mávahlíð og svo tveir menn frá

Morgunblaðinu, blaðamaður og

ljósmyndari. Vetrarvist kindanna á

fjallinu þótti fréttnæm og menn

vildu fylgjast með og ná góðum

myndum. Farið var í blíðskapar-

veðri, gengið inn Lárdalinn og upp

úr dalbotninum upp í fjallið og svo

fram Mýrarhyrnuna. Þetta er

meira en klukkustundar ganga.

Ferð þessi varð þó til einskis, því

kindurnar urðu varar við mennina.

Fóru þær óðara fyrir fjallsöxina og

létu sig hverfa niður í stallana svo

ekki var hægt neitt við að eiga.

Viku síðar voru þær aftur komnar

vesturfyrir og í færi. Enn fóru þeir

Olafur og Leifur en allt fór á sömu

leið. Það eitt sáu þeir að kindurnar

voru prýðilega haldnar.

Utigöngukolla og

Harðikollur nást

Dag einn um miðjan júní sáu

menn að kindurnar voru komnar úr

sjálfri Mýrarhyrnunni og voru í

fjallinu upp af Lárdalsbotninum.

Var nú gerð úrslitatilraunin til að

handsama villingana. Eftir miklar

eltingar tókst að koma þeim niður á

láglendið og beina þeim í aðhald.

Kom þá í ljós hvaða kindur þetta

voru, lömb ærinnar Glettu frá fyrra

ári ásamt afkvæmi sínu. Ástand

þeirra var mjög gott. Ekki þótti

ráðlegt að sleppa þeim að nýju, því

öruggt mátti telja að þau færu aftur

í sjálfhelduna. Voru þau sett í girð-

ingu í Fögruhlíð til sumardvalar.

Sögulok

Girðingin sem kindurnar voru

settar í er rúmgóð og grasmikil og

þar er aðgangur að túni. Þar voru

nokkrar kindur fyrir. Þau Harði-

kollur og fjölskylda létu hinar kind-

urnar sig lítt varða en héldu sig al-

veg sér efst í girðingunni, næst

fjallinu og komu aldrei á túnið. Það

þótti við hæfi að ná þeim inn til

rúnings og taka um leið myndir af

þessum útlögum. Voru kindurnar

rúnar skömmu eftir að þær náðust

en ver fór með myndatökuna í það

skiptið. Þær voru nefnilega ekki á

því að fylgja hinum kindunum í hús.

Náðust þau systkinin ekki fyrr en

ofan í ófærum skurði og útlitið

þannig að myndatakan var óhugs-

andi og því geymd þar til nú á dög-

unum þegar fé var rekið inn og tek-

ið úr því til fórgunar. Þá voru þess-

ar söguhetjur okkar vigtaðar.

Harðikollur reyndist vera 73 kg,

Útigöngukolla 51 kg og lambið 31

kg. Það má raunar fullyrða að væn-

leiki þeirra hefði verið mun meiri ef

þau hefðu gengið frjáls í fjalli en

ekki verið þvinguð til að vera á beit

sem þau nýttu sér heldur ekki að

fullu.

Allt tekur enda og svo er líka

með ævintýri systkinanna. Lambið

hlaut algengustu örlög sem sé þau

að vera sent til förgunar enda dálít-

ið bæklað á fótum, líklega vegna

skyldleika foreldranna.  Skrokk-

þungi þess var 17,1 kg. Útigöngu-

kolla fær annað tækifæri og verður

sett á vetur, einnig Harðikollur sem

hefur verið pantaður til notkunar

annarsstaðar. Eru þau bæði hinar

fallegustu kindur eins og sjá má af

myndum þeim sem sögu þessari

fylgja.
Er þá aðeins eftir að geta þess í

sögulok að enn eru komnar kindur í

hinar illræmdu Sauðgirðingar í

Mýrarhyrnu - og byrjaðar að

hrapa.



Rakst hér á aðra grein um að Gylfi í Tungu faðir Sigga hafi einu sinni verið í viðtali yfir
að hafa átt kindur fastar í Mýrarhyrnu. Fannst alveg tilvalið að skrifa þetta upp svo 
Siggi gæti lesið þetta ef hann hefur ekki séð þetta áður.

Morgunblaðið þriðjud 18 des 1984 Grundarfjörður.

Sauðfé í sjálfheldu í klettum í Mýrarhyrnu fimm kindur , að minnsta kosti, eru í sjálfheldu
í klettabeltum Mýrarhyrnu við Grundarfjörð.
Þetta er tvílembd ær og veturgömul kind og lamb að auki og talið að sjötta kindin hafi nú bæst við. Óvíst er hvort féð er í hreinu sveltim en nær því öruggt að það fer ekki úr klettunum af sjálfsdáðum. Gylfi Sigurðsson, bóni í Tungu Fróðahreppi, er talinn eiga fjórar kindanna. Hann sagði við fréttaritara að hann hefði fyrst frétt af þessu eftir aðrar göngur. 

Þá hefðu aðstæður strax verið orðnar erfiðar. Hann kvaðst hafa rætt við landhelgis-
gæsluna um að skjóta fénu niður úr þyrlu, en vegna mikils kostnaðar hefði hann neyðst til að hverfa frá því ráði um sinn að minnsta kosti.
Hann taldi ekki óhugsandi að síga niður á vaði á mannbroddum að fénu, en ekki treysta menn sér til að skjóta féð frá jafnsléttu. Gylfi sagði að það taki sig sárt að vita af fénu
þarna í bjargarleysi og sjá ekki nein ráð til að leysa úr málinu.

Fréttaritari veit, Gylfi mælir heilt, því að hann er góður fjárhirðir og fer vel með allar skepnur. Ég tek það upp hjá ér að benda á , að ef einhver veit góð ráð, þá er síminn
hjá Gylfa 93-6453.

Mýrarhyrna er alþekkt hættusvæði fyrir fé. Fyrir nokkrum árum var aðalhættusvæðið
girt af, en girðingunni hefur ekki verið haldið við síðan og því er nú svo komið sem raun ber vitni. Helgi.


Hér rakst ég á aðra frá Morgunblaðinu sem Helgi Kristjáns hafði sent inn grein um
Útigangs koll frá Mávahlíð. 28 september 1999.

Á myndinni er Leifur Ágústsson Mávahlíð ásamt sonum sínum Ágústi Óla og
Magnúsi Már með útigöngu koll.

Ólafsvík-Nýlega var smalað úr fjallinu Mýrarhyrnu hópi kinda sem þóttu líklegar til að fara í hin illræmdu klettabelti sem hafa yfirleitt reynst dauðagröf því fé er í þau hefur farið.

Kom þá fram í þessum hópi veturgamall hrútur frá Mávahlíð í Snæfellsbæ í tveimur 
reyfum. Við skoðun reyndist þetta vera gemlingur frá fyrra ári og hafði bæði móðurina
og lambið vantað af fjalli og var talið að þau hefðu farist í Mýrarhyrnu ásamt fleira fé.

Þetta er annað árið í röð sem Mávahlíðarbændur heimta útigöngu fé því í fyrra fengu þeir úr Mýrarhyrnu tvær veturgamlar kindur ásamt lambi þeirra.

Það þótti rétt að þessi væni hrútur fengi að taka þátt í hrútasýningu, þar var hann veginn
og mældur svo sem vera ber. Fylgja hér málin á hrútnum svo menn geti séð að hér var
engin skjáta á ferð: Útigöngukollur 1.v.
Þungi 91, brjóstmál 110 cm, spjald 25 cm, leggur 123 mm, vöðvi 32, lögun 4, fita 9.
Samtals gaf þetta 81 stig og 1.verðlaun A.

Kollur stóð sig se sagt með prýði á sýningunni. Engu að síður voru þarna aðrir hrútar betri
og varð það því hlutskipti Kolls að vera leiddur til slátrunar. 
Telja verður að hann hafi fallið með sæmd.
Helgi Kristjánsson.


Hér er önnur sem ég rakst á um fé í Mýrarhyrnu. Þetta hefur verið alveg skelfilegt
að rollurnar skildu sækja svona í að fara þarna. Sem betur fer glímum við ekki við
þetta vandamál í dag hjá okkar kindum, þær fara aðeins inn í Búlandshöfða og að
bænum þar og niður í fjöru, sem betur fer hafa þær ekki fikrað sig lengra inneftir.

Rosalega hef ég gaman að því að skoða þessar gömlu greinar og mér finnst alveg 
frábært að það sé hægt að fá aðgang að skoða þetta inn á Timarit.is þar fer maður
bara inn og sláir nafn á því sem maður vill finna og fær þá allt upp sem til er af því
efni þar inn á. Vona að þið hafið haft jafn gaman af því að skoða þetta eins og ég.

Spennan orðið magnþrungin hjá mér hann Guðbrandur kemur að sóna á morgun 
laugardaginn 11 febrúar.